Ik heb me al eens verbaasd over het begrip zelfstartend. Dat is de opvolger van pro-actief, dat je als sollicitant altijd moest zijn wilde je enige kans maken op een leuke baan. Maar inmiddels is ook zelfstartend alweer achterhaald. Tegenwoordig moet je vooral een zelfontbrander zijn. Ai ai ai. Dat klinkt zeer pijnlijk. En hoe gaat dat dan precies? Gebruik je benzine en lucifers, of steek je een vuurpijl in je je-weet-wel? En werkt zelfontbranding geen burn-out in de hand? Daar ben je dan mooi klaar mee. Niet alleen als werknemer, maar ook als werkgever…