Je kunt veel zeggen van Hugo de Jonge, maar hij gebruikt wél het woord oppepprik in plaats van het populaire boestersjot. Hoewel ik oppepprik niet per se mooi vind, word ik er toch blij van. Want een woord met vier p’s erin is best uniek! En dan ook nog eens die korte, felle klanken. Het is een woord dat er scherp uitziet, scherp klinkt en scherp voelt. Terwijl booster vooral doet denken aan een kermisattractie.

Veel Engelse woorden die worden vernederlandst, hebben in het begin sowieso nog iets onbeholpens over zich. Boosteren heeft daar ook last van, en het voltooid deelwoord geboosterd al helemaal.

En dan is er iets met die langgerekte oe-klank dat me aan koeien doet denken. Aan een weiland in de polder, vol herkauwende koeien die wachten op hun boeoeoeoester (nee, geen schapen, maar koeien). Ergens klopt dat beeld ook wel. Want er zal nog flink wat gepolderd worden, voor het oppepprikprogramma op volle toeren draait.