De tijd van het grote geven en krijgen is weer begonnen. Gezellig, attent, en vol verwachting klopt ons hart. Maar soms voel ik me er ongemakkelijk bij. Want ik bezit alles al wat ik nodig heb. En de weinige dingen die ik nog wel zou willen hebben, vallen niet in de categorie sint- of kerstcadeautje (op een mooi boek na, wellicht, maar ook daar ben ik selectief in). Dus mensen die me iets geven, geven me eigenlijk het gedoe om op verantwoorde wijze weer van het gegevene af te komen. Hoe goed bedoeld ook.

Als ik zelf een cadeautje voor iemand koop, krijg ik daar onderhuids hetzelfde bezwaarde gevoel bij. Dat ik diegene opzadel met iets waar diegene niet op zit te wachten. Dus dan geef ik maar iets dat je kunt eten, dat is vrijblijvender. Maar ook dat is soms ongemakkelijk, als je weet dat diegene eigenlijk liever aan de lijn doet. Woord van de dag: Cadeaustress.