In de supermarkt valt het nog nauwelijks op, doordat we er zo aan gewend zijn. Ik bedoel de overdonderende keuze aan producten. Die gigantische luxe, die we heel normaal zijn gaan vinden. Tijdens het boodschappen doen ben ik uit nieuwsgierigheid eens gaan tellen hoeveel varianten er van sommige producten zijn.

Mijn supermarkt is middelgroot. Geen buurtsupertje, maar zeker ook geen XL. Heb je dorst, dan staan er zo’n 60 smaken vruchtensap naast elkaar. Dat zijn alleen de vruchtensappen, dus de frisdranken nog niet eens meegeteld. Een iets minder populair product is soep-uit-een-pakje. Je weet wel, van dat zoute poeder waar je heet water bij doet. Je kunt kiezen uit bijna 30 verschillende soorten zout poeder.

Heb je liever chips? Dan zijn er maar liefst 100 keuzes. Nee, ik overdrijf niet, in de chipsstraat van mijn supermarkt liggen 100 (!) verschillende soorten. Hoewel ik zelf weinig chips eet, snap ik best dat er mensen zijn die meer keus willen hebben dan alleen paprika en naturel. Maar 100 varianten van een alledaags product in de schappen van een uiterst alledaagse winkel… Hoezo verwend? Denken we echt dat we hier gelukkiger van worden? Ik vond het ineens ontzettend vervreemdend.