Kreupelhout: laagblijvend, rommelig, eigengereid. Leefgebied voor vogels en dieren (en misschien een enkele struikrover). Een nostalgisch woord dat doet denken aan de landelijke omgeving van weleer. Maar ook een woord dat vergeten dreigt te raken, doordat er bijna geen kreupelhout meer is. In onze perfect gemanicuurde omgeving mag immers niets naar eigen inzicht groeien. Hout moet binnen de door ons gestelde onze kaders blijven. Het mag niet kruipen, kronkelen of kraken. En het mag al zéker niet gaan kreupelen.