Je kent de term onderliggend lijden inmiddels wel. Namelijk dat iemand die aan corona overlijdt, ook al iets anders had. Vaak iets chronisch. Dat maakt het sterfgeval niet minder erg dan zonder onderliggend lijden. Maar een vreemde term is het wel. Want als je chronische aandoening hebt, hoeft dat niet per se te betekenen dat je lijdt. Sommige aandoeningen zijn goed onder controle te houden, waarbij je – bijvoorbeeld met medicatie of aanpassing van je leefstijl – een aanvaardbare kwaliteit van leven kunt behouden. Dus waarom spreken we in plaats van het suggestieve onderliggend lijden niet van onderliggende aandoening?