Verontrustend is een gewild predicaat bij boekrecensies. Als je roman dat label krijgt, telt het sowieso mee. Maar wat wordt er eigenlijk mee bedoeld? Ik snap goed dat non-fictie verontrustend kan zijn. Het klimaatboek van Greta Thunberg bijvoorbeeld, dat ons waarschuwt dat de aarde naar de maan gaat. 

Maar een roman is fictie, en dus een bedacht verhaal. Niemand zal De wolf en de zeven geitjes verontrustend vinden. Wel zal de terugkeer van de wolf in Nederland sommige mensen verontrusten. Of neem de vele romans over seksueel misbruik die de afgelopen jaren zijn verschenen. Vaak inderdaad gelabeld als verontrustend. Maar ook hier, wát verontrust er dan precies? Dat seksueel misbruik veel voorkomt in onze samenleving? Of op persoonlijker niveau, dat de auteur het mogelijk zelf heeft meegemaakt, wat tot inspiratie voor het boek kan hebben geleid? 

Ik denk dat recensenten zelden de roman zelf verontrustend vinden. Eerder het onderliggende maatschappelijke thema, waar de verontrustende roman uiting aan geeft.