Ik dacht dat een anakoloet een Russische soort meerkoet zou zijn, maar het blijkt om een taalkundig verschijnsel te gaan. Namelijk dat je in één zin twee grammaticale constructies combineert die niet bij elkaar horen. In een heel enkel geval is dat misschien creatief te noemen of wellicht zelfs literair verantwoord, maar in de meeste gevallen is het gewoon fout. Het anakoloetje dat ik voor me zag, kan daar in ieder geval niet mee zitten. Die dobbert gewoon lekker voort.