Niets lijkt heiliger te zijn geworden dan de eigen mening. Niets blijkt ook een grotere bron van intolerantie. De hele dag zijn we bezig elkaar onze waarheid op te leggen. Sommige mensen maken daar echt een missie van. Je kent vast wel iemand die via de social media continu laat weten ergens tégen te zijn. Tegen mondkapjes, tegen corona-maatregelen in het algemeen, tegen zwarte piet, of tegen groepen die tegen zwarte piet zijn. Overal op internet lijkt het uiten van ongevraagd, ongezouten en ongenuanceerd commentaar de norm te zijn.

Waarom is dit toch zo’n belangrijk onderdeel van het dagelijks leven geworden? Is het angst? Voelen we zóveel onrecht dat alleen schreeuwen nog soelaas biedt? Zijn we bang dat onze mening wordt platgewalst door die van anderen? Meningen die – oh gruwel – niet op de onze aansluiten en dus per ommegaande met de grond gelijk gemaakt moeten worden?

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Een heel groot goed. Maar misschien geeft het rust als we eens een nachtje over onze mening slapen, voor we die ongefundeerd de wereld in helpen. Maar ja, da’s dan ook weer een mening…