Een wat luguber woord: kindsbeen. Het komt eigenlijk alleen voor in de uitdrukking van kindsbeen af aan. Een nare uitdrukking, want ik stel me er direct ontlede kindertjes bij voor. Sowieso vind ik het woord beenderen veel akeliger dan botten. Bij botten kan het levend wezen waaraan zij toebehoren eventueel nog dartel rond huppelen (bijvoorbeeld: dat kind moet eens wat meer vlees op z’n botten krijgen). Bij beenderen is het nog in leven zijn onmogelijk. Beenderen tref je in macabere sprookjes, in kerkers of bij opgravingen. Om die reden heb ik dan ook van kindsbeen af aan geweten dat ik geen archeoloog wilde worden.